Marchewka z groszkiem

Marchewka z groszkiem to klasyka kuchni PRL-u. Każdemu, kto chodził do przedszkola lub na stołówkę w podstawówce kojarzy się z dodatkiem do drugiego dania. Nie wiem, dlaczego tak jest, pewnie przez dopadające mnie pomału starcze resentymenty, ale nielubiany wtedy duet stał się teraz moim ulubionym. Duża w tym zasługa Szefowej naszej szkolnej kuchni, która przyrządza ją mistrzowsko, na lekko słodko, i pozwoliła mi odnaleźć smak dzieciństwa. Niestety, tsunami marchewki z groszkiem zalewało okienko zwrotne i pani intendentka doszła do wniosku, że dla uwielbienia Marzyni nie ma sensu gotować porcji na 150 osób. Hurma i Czereda odmawia jedzenia tego przysmaku. Mama w domu robiła bez cukru i w formie bardziej paciarowatej, a mnie najbardziej smakuje taka jędrna, słodkawa, z pękającym na podniebieniu groszkiem.

SKŁADNIKI (dla 1 osoby, hie hie…):

2 marchewki,

2-3 łyżki groszku mrożonego,

łyżka masła,

pół łyżeczki cukru,

sól, pieprz,

sok z cytryny do smaku,

ew. ciutkę gałki muszkatołowej,

płaska łyżeczka mąki pszennej.

WYKONANIE:

Marchewkę obrać i skroić w kosteczkę. Najlepiej robić to metodą: wzdłużne plastry, plastry w długie słupki, słupki w kosteczkę. W rondelku z grubym dnem roztopić masło, oprószyć cukrem i chwilkę posmażyć do roztopienia cukru. Wrzucić marchewkę, przykryć i dusić na półmiękko. Zaglądać do środka i w razie czego cyknąć troszkie wody. Dodać groszek (nierozmrożony), dosolić, dość mocno popieprzyć. Jeśli wrzucimy od razu groszek z marchewką, to się może rozgotować. W żadnym wypadku nie dajemy groszku konserwowego, bo ma inny smak i skiepści nam potrawę. Dusimy do miękkości, na koniec zaciągając lekko jarzynkę niewielką ilością mąki rozrobionej z wodą. Ja doprawiam jeszcze sokiem z cytryny i odrobiną gałki.

Najlepiej pasuje z udkiem kurczaka (też imprinting z dzieciństwa). I wygląda tak wesoło w ponure dni :-)