Ciasto "Leśny mech"

 

Gdybym nie widziała na własne oczy procesu produkcji tego cuda w wykonaniu Martika, to nie uwierzyłabym, że ten nierealnie wprost zielony kolor pochodzi tylko z naturalnych składników. A konkretnie ze świeżego szpinaku, którego W OGÓLE nie czuć w placku. Ciasto jest wilgotne, ale puszyste, niezbyt słodkie (o ile nie przesadzimy z cukrem w kremie) i idealnie nadaje się na bożonarodzeniowy stół (te kolorki!). Myślę jednak, że latem, z poziomkami, będzie jeszcze pyszniejsze, bo pestki granatu jednak mają w sobie taką twardawą, chrupiącą w zębach, część.

Martusia korzystała z przepisu pani Ani, o z tej strony (klik!). Wszystko jest tam jasno i przystępnie opisane, chociaż mam 2 uwagi:

1) Przełożenie w postaci samej bitej śmietany (ze Śnieżką) sprawdza się, jeśli zamierzamy zjeść smakołyk "na pniu". Jeśli jednak zamierzamy stoczyć bój ze swoją Hurmą i Czeredą, aby i brat (który ma przyjechać nazajutrz) skosztował placka, to lepszy będzie krem z dodatkiem serka mascarpone.

2) Z podanych przez Anię składników wychodzi dość małe ciasto, więc następnym razem zrobimy z 1,5 porcji.

No i jeśli ktoś posiada tylko ręczny blenderek, który stępił się już 10 lat temu, ale go nie wyrzucamy, bo jest pamiątką wygraną w konkursie (KULINARNYM!), to trzeba liczyć się z  baaardzo długim czasem miksowania tego cholernego zielska. Na szczęście - jak widać - nie miało to wpływu na jakość ciasta (chociaż kciuk od naciskania guzika miałam zesztywniały jeszcze z godzinę po tym, jak pomagałam omdlałemu Martikowi). 

Gorąco polecam - warto zaskoczyć męża i zięcia (też podziwiali z niedowierzaniem, a smakowali z radością😋)