Zapiekanka Okrasy z ziemniaków i suszonych grzybów ze śmietanką

Do tego dania zanęcił mnie Okrasa, buszujący gdzieś po Polsce swoją żółtą "Syreną" (ojciec miał podobną w latach 80-tych, tylko w kolorze "Piasek polskiego wybrzeża" czyli ohydny, brudnobeżowy, i zwaliśmy ją "skarpeta"). Przyrządził potrawę, której prostota składników niech was nie zwiedzie, bo smak wychodzi niezwykły, ziemniaczki rozpływają się w ustach, a zapach sprawia, że w całej dzielni faceci złażą z wersalek i podążają za swoim nosem jak Tutejszy na statku  piratów ;-)
Moja wersja jest nieco zmodyfikowana no i nie zapiekałam w piecu chlebowym, ale nie sądzę, by wiele straciła na smaku, tym bardziej, że podsmażałam (podduszałam) cebulę, czosnek i grzyby na maśle, a nie na oleju. I nie dawałam  0,75 l., tylko 0,5 l. śmietanki, bo ziemniaki miały się zapiec, a nie ugotować w śmietanie.  
Aha, plasterki kartofelków wcale nie muszą być cienkie, a moje grzyby to był miks podgrzybków i prawdziwków. Rozmaryn miałam suszony, dodałam też ciut tymianku. I bardzo przydała się stara rynka do zapiekania, bo w niej też - jak Okrasie - wszystko się udaje.
Oryginalny przepis jest tu, już tam Lolek wszystko wyjaśnia i pokazuje na filmie.
Ale dajcie masełeczko, jak ZAWSZE doradza mój ukochany doktor Russak (i pani Okrasowa)!