Ta przyprawa jest niezwykle aromatyczna i smaczna. Dodanie grzybów nie jest oczywiście konieczne, ale Hajduczek o tutaj! przypomniał mi o smaku umami, więc dodałam nieco suszonych kozaków i nóżek z prawdziwków. Wszystkie składniki cieniutko pokrojone wyschły mi na słońcu - w czasie tych upałów odkryta weranda nagrzewa się jak piec hutniczy. No i dzięki Martikowi, któren zakupił blender o mocy rakiety kosmicznej i takich specjalnych ostrzach jak rzędy zębów rekina - sproszkowałam przyprawę na pył. Wtedy sosy są gładziutkie, a młodsza część Watahy nie sarka, że jakieś paprochy przylepiły się do kurczaka :-D
SKŁADNIKI:
- marchew,
- pietruszka,
- korzeń selera,
- liście selera,
- por,
- cebula (plastry podpieczone na blasze i wysuszone),
- czosnek,
- lubczyk,
- rozmaryn,
- dziki tymianek,
- leśne grzyby
Droga Mamciu! Dawno mnie tu nie było A ja tu widzę żeś się rozszalala z tym pisaniem w wakacje :)) jak tylko uspie młodszego urwisa A starszego wyprawie z tatą na pole biorę się do czytania! :))
OdpowiedzUsuńDoskonały sposób na własne przyprawy do gotowania. Własne warzywa lub takie ze sprawdzonego źródła to klucz do sukcesu. Świetnie że przypomniałaś o takim sposobie przechowywania warzyw. Pamiętam jak moja babcia suszyła włoszczyznę na zimę :)
OdpowiedzUsuńNajbardziej zazdroszczę Ci ogródka i tej obfitości własnych warzyw.My kupujemy na targu albo dostajemy od znajomych. Nie wyobrażamy sobie pustej spiżarni, bez własnych przetworów. Taki susz to dobrodziejstwo. Pozdrawiamy cieplutko:))
OdpowiedzUsuńIdealny pomysł, że też ja nie wpadłam na taki ;-D
OdpowiedzUsuń