Pieczeń rzymska w sosie z mrożonych podgrzybków

Jesienią tamtego roku mroziłam grzyby pierwszy raz w życiu. Wydawały mi się takie śliczne i apetyczne te małe podgrzybki (zwane u nas zajączkami), że chciałam je schować na jakąś czarną godzinę, gdy trzeba będzie zabłysnąć, a na nic nie ma pomysłu. 

Co prawda nie musiałam błyszczeć, ale była to ciemna godzina - cała micha mielonego mięsa czekała na wysmażenie sznycli. Nie lubię tego robić - najpierw formowanie masy, pitolenie się z moczeniem rąk i obtaczaniem, a potem dziuczenie nad patelnią ze szpatułką w spryskanych gorącym tłuszczem rękach. Uruchomiłam więc piłeczkę Pomysłowego Dobromira i postanowiłam upiec to mięso w formie pieczeni. Pokroi się w kromeczki i tyż bedzie. 
Ale rozbestwiona H&C stwierdziła, że taka pieczeń to znowuż nie takie mecyje, że sznycelki lepsiejsze, więc postanowiłam walnąć ich po kubkach smakowych sosikiem z PRAWDZIWYCH grzybów. Zbieranych w lesie Babci Broni, czyli na tzw. paryi. 

Jedna tylko myśl mąciła moje samozadowolenie: a co będzie, gdy te grzybki nie nadają się już do spożycia? Wszak nie mam zamrażarki, tylko taką w lodówce, no i nie wiedziałam, że lepiej je króciutko obsmażyć na maśle, zanim się zamrozi. Postanowiłam jednak zaryzykować, ale najpierw sama zjeść i poczekać, czy mnie nie sponiewiera, a dopiero potem napaść Potwory. 

Sos wyszedł przepyszny, po prostu niebo w gębie, ale to się chyba tak wydaje dlatego, że zapomnieliśmy już o smaku świeżych grzybów. 

Nic im nie zaszkodziło to leżenie w lodówce, były takie, jak prosto spod krzaka. 

Jak zrobić pieczeń rzymską to każdy chyba wie, ale dla „proformy” podaję przepis: 

SKŁADNIKI:

70-80 dkg mięsa mielonego (najlepiej mieszane wieprzowo – wołowe), 

duża cebula, 

2 ząbki czosnku, 

sól, ulubione zioła i przyprawy (ja dałam natkę pietruszki, lubczyk, majeranek, troszkę kminku, pieprz i chili), 

2 jajka, 

kilka łyżek tartej bułki, 

kilka łyżek wody lub bulionu. 

WYKONANIE:

Czosnek przecisnąć, cebulę zetrzeć na tarce, już to obadałam, że dodana na surowo lepiej smakuje. Wszystkie składniki dobrze wyrobić, aby masa stała się kleista. 

Wyłożyć do foremki (ja miałam silikonową) i piec około 45 minut w piekarniku, na środkowej półce, w temp. 200 stopni. Ponieważ z mięsa wypłynie na początku dużo soku, trzeba uważać, by nie ładować do foremki kopiato, bo nam zrobi masakrę w piekarniku. W jakieś tam wysypywanie tartą bułką też nie ma co się bawić, bo i tak rozmięknie od soku. Gdyby „chytało z wirzchu” trzeba przykryć folią aluminiową (błyszczącą stroną do góry). 

Co do sosu grzybowego, to najpierw - bez rozmrażania - obsmażyłam dość mocno grzyby (w nadziei, że te jakieś tam listerie czy inne bakterie, które ewentualnie zaatakowały, się wysmażą cha, cha, cha!!!), potem dopiero podlałam wodą i dodusiłam w towarzystwie lekko zezłoconej na maśle cebulki. Tego masła dużo :-)
Bardzo podkręca smak odrobina tymianku i czosnku suszonego. I śmietanka słodka (taka 18-tka wystarczy); gdyby nie chciała zgęstnieć można dodać ciutkę mąki. 

Oczywiście Hurma i Czereda nie czekała, czy nie zacznę się czasem wić w mękach, zignorowali moje ostrzeżenia i zeżarli tę pieczeń na pniu, obficie polewając sosikiem.