Szynka wieprzowa z piersią kurczaka z szynkowaru

Wszystko zaczęło się od oblizania ekranu na widok domowych wędlin u Danusi z "Co mi w duszy gra". To już rodzaj uzależnienia, to włażenie do Niej i wyobrażanie sobie smaku tego, co przyrządziła. Więc żeby już nie słuchać żmędolenia H&C (Maaamuś, a inne mamcie to robią dzieciom PRAWDZIWE wędlinyyy...) no i zważywszy na fakt, że mam przecież domową świninę - doszłam do wniosku, że czas zakupić szynkowar.
I zrobić rodzince na święta taki przysmak.  
No i wizja zaszpanowania przed żeńską częścią zaproszonych gości (taaak, tak, sama robiłam szyneczkę, sama, proszę, częstujcie się, JEST DUŻO) była bardzo nęcąca.
Jak przygotować tę wędlinkę odsyłam na stronę Danusi, już tam Ona wytłumaczyła najlepiej. 
Ponieważ chciałam, by w przekroju był ładny wzorek (w sumie to nie wiem, czy ładny wyszedł, hmmm...) więc pierś kurczaka pokroiłam w długie paski. Miętoliłam je przed marynowaniem, coby się potem połączyły z massą wieprzową, ale i tak mi troszkie odchodziło od lewej (wyrobienie mięsa to ważne!). 
No i dałam za mało żelatyny, więc galaretka była taka lelawa. Niemniej była to prawdziwa ozdoba stołu i siedziałam przy nim mocno opuchnięta. 
Z dumy i obżarstwa :-D