Farsz do uszek i uszka wigilijne z grzybami krok po kroku

Farsz do uszek nie jest skomplikowany w przygotowaniu, ale niestety, bardzo pracochłonny. Jeszcze bardziej uharujemy się przy wykonaniu uszek, ale dzieci i mąż nie wyobrażają sobie barszczu bez nich. W nas w domu jedliśmy na wigilię żur na domowym zakwasie, gotowany na wywarze z grzybów i z grzybowymi kapeluszami. Natomiast w domu rodzinnym małżonka jedli biały barszcz z uszkami! Pamiętam swoje zdziwienie, gdy mi to powiedział, ale już pierwsze łyżki tego specjału przekonały mnie, że to jest przepyszne! Moim zdaniem, uszka z grzybami leśnymi dużo lepiej smakują z barszczem białym (żurkiem), niż z czerwonym. I nawet Tato, który był sceptycznie nastawiony, na tegorocznej wigilii przyznał mi rację.

Niestety, potrzebne są grzyby leśne, suszone. W tym roku wiadomo, jak było kiepsko, więc wiedziałam, że mi zabraknie. Jednak próby ich kupienia skończyły się na niczym, po prostu nie mieli w sklepach! Wobec czego pozostała wersja z lekka oszukana (dodanie pieczarek) i okazało się, że niewiele straciły na smaku, a w przygotowaniu były wygodniejsze, niż zazwyczaj. Chyba odtąd tak właśnie będę robić.

SKŁADNIKI:

2 słoiki litrowe suszonych grzybów (jakieś 20 dkg),

70 dkg pieczarek,

2 duże cebule,

masło i olej do smażenia,

sól, pieprz, maga, szczypta suszonego czosnku.

Ciasto takie, jak na pierogi.

Grzyby trzeba wypłukać pod bieżącą wodą i namoczyć kilka godzin wcześniej, następnie ugotować do miękkości w osolonej wodzie. Pieczarki usmażyć na lekko rumiano. Cebulkę na złoto (nie żałować masła, mi weszła prawie cała kostka, potem ten tłuszcz zlepi farsz). Następnie grzyby dobrze odcisnąć, to jest jeden z gorszych punktów planu pracy… Ja to robię w takiej siateczce (patrz tu!), która miała służyć do prasowania delikatnych rzeczy, a u mnie służy do odciskania. Wywar zachować do barszczu. Następnie należy zemleć w maszynce (średnie oczka) grzyby, pieczarki i cebulę (razem z masłem). Dobrze wyrobić łapką, mocno popieprzyć, dosolić, domagować, potrzepać ciut suszonym czosnkiem i odparować na dużej patelni, często mieszając. Dawniej myślałam, że farsz powinien być kleisty, a teraz wiem, że dodanie pieczarek oraz odejście od patelni w celu wyrabiania ciasta spowodowały, że on był dużo bardziej suchy, niż zazwyczaj. I okazało się, że można toczyć z niego zgrabne, malutkie kuleczki, które następnie układamy na kwadracikach ciasta i hopsa! zgrabnie zlepiamy.

No i zrobiłyśmy manufakturę: ja wałkowałam i kroiłam ciasto, Ania i Kasik toczyły kuleczki jak skarabeusze (nasunął nam się oczywiście inny jeszcze żuczek na myśl, ale chciałyśmy, aby było jakoś bardziej świątobliwie, więc robiły jednak za skarabeusze), po czym ja i Martik już formowałyśmy uszka. I nawet nie trzeba było uciekać się do robienia pierożków, co wcześniej było standardem, bo po rozwałkowaniu i wylepieniu czwartego czy piątego z siedmiu ciast na uszka to już naprawdę padałam na ryjek. Najlepiej układać uszka od razu na omączonej deseczce, aby potem tylko zsunąć je do wrzątku. Nie powinny gotować się "kłębem", bo są bardzo delikatne, tylko w lekko gotującej się wodzie jakieś 2 minuty. Trzeba mieć też przygotowane stopione masełko do polania, żeby się nam w misce nie posklejały.