Piernik Żuczka

Ten przepis jest dla córeczki Żuczka czyli Czterolaty, a właściwie, jak pomyśleć, to dla Żuczka, bo Nieślubny, Dzidek i Czterolata będą tylko jeść, a czarną robotę wykonają rączki (odnóża?) żuczkowe*. 
Uwaga, sprostowanie: Żuczek lojalnie wyprostował, że jego hurma i czereda nie tylko je, ale także pomaga ofiarnie, nie bacząc na dewastację kuchni!

Więc moja ty pachnico dębowa, upiekłam już w poniedziałek ten piernik Barlika bez mlika, a niestety zdjęcie i opis dopiero dzisiaj, a może i dobrze, bo przynajmniej wiadomo, co dzieje się z ciastem na czwarty dzień.

Piernik jest dobry i był sukcesywnie pożerany nie tylko przez Martika (co rymuje się do mlika i Barlika więc nie ma wątpliwości, że smakowało), ale także przeze mnie, choć słodyczy nie jadam. 

Placek jest mało słodki (oczywiście można dodać więcej cukru pudru, ja dałam mniej niż w przepisie), puszysty ale nie puszek, więc robił za śniadanie; lekko pachnie miodem i kawą, nie kruszy się (dopiero dzisiaj zaczął, ale i tak był dobry, może nawet lepszy niż na świeżo). Jego wadą może być to, że jest taki ZWYCZAJNY, przeciętniak po prostu, może gdyby go przełożyć np. powidłami śliwkowymi albo masą orzechową, albo karmelową to by trochę błysnął. Ten przepis jest jeszcze z czasów komuny, z zeszytu Mamy, tam nawet miód był sztuczny w tym przepisie (dałam prawdziwy) i był sakrucko niekonkretny, ale dzielna Marzynia, jako że umna, to dała rady zdeszyfrować.

Jeśli to ma być na święta, to se kruszczyco złotawko wypróbuj wcześniej, czy ci spasuje ten przepis. Znalazłam jeszcze i taki w necie, też bez mleka czy śmietany i jeszcze zapewniają, że zawsze się udaje. Może ten będzie bardziej podchodzący?

http://serwisy.gazeta.pl/Boze-Narodzenie/1,77088,2971182.html

A teraz wuala!

SKŁADNIKI:

3 szklanki mąki zwykłej, pszennej (wzięłam se od koleżanki taką zwykłą szklankę typu „restauracja geesowska”, bo nie wiedziałam, jakich mama używała),

1 szklanka cukru pudru,

pół kostki margaryny (dałam „Bielską”),

3 jaja,

szklanka mocnej kawy (zrobiłam z 3 łyżeczek rozpuszczalnej Nescafe Gold, ja wiem czy to mocna? nie chciałam przewalić, bo Martik sarkał),

większe pół szklanki miodu (dałam na oko, bo był zestalony),

1,5 łyżeczki sody oczyszczonej (dałam fest czubatą),

przyprawa do piernika (u mnie 3 łyżeczki, nie lubię, gdy zbyt zajeżdża goździkami, za to sypnęłam jeszcze cukru waniliowego).

WYKONANIE:

Margarynę utrzeć z żółtkami (białka odłożyć do miseczki) i cukrem. Ucierałam mikserem, ale musiałam manewrować ręcznie, bo masy okazało się za mało, by dobrze ją ukręcić w misie obrotowej. Jednak szybko zrobiła się puszysta, bo margaryna jest miękka. 

W tym czasie rozpuściłam miód i przyprawy w gorącej kawie i wstawiłam garnek do zimnej wody, aby płyn wystygł. Ślicznie to pachniało, trzeba przyznać, zrobiło się świątecznie jakby. Następnie wlewamy miód z kawą do tej margaryny i ucieramy (tak pisało u Mamy w zeszycie, nie jest to dobry pomysł, ochlastałam se wszystko w zasięgu wzroku i już było mniej świątecznie). Myślę, że najpierw lepiej wsypać mąkę z sodą i wtedy wlać płyn, bo abstrahując od spaprania kuchni, to tłuszcz wymieszany z zimną kawą wyglądał tak nieapetycznie, że wrażliwi mogliby porzucić zamiar upieczenia piernika na tym etapie. Ja wytrwałam aż do etapu wyrobienia massy na gładko, całkiem ładnie się utarła, była konsystencji gęstego budyniu.

Następnie trzeba nastawić piekarnik na 160 stopni, góra i dół, i przygotować sobie blachę. Potrzebna jest tu blacha średniej wielkości albo 2 keksówki. Ja wzięłam moją formę silikonową na babkę, bo nie mam dwóch keksówek z silikonu, a przekonałam się już, że blaszane czy teflonowe formy nie umywają się do silikonowych. Blaszaną formę trzeba będzie wysmarować tłuszczem i oprószyć mąką krupczatką albo bułką, albo grysikiem.

Kiedy piekarnik się nagrzewa ubijamy pianę z tych białek z odrobiną soli. Następnie delikatnie łączymy z ciastem. Mama uczyła mnie, jak to robić na serniku, metodą wygarniania ciasta od spodu i wykładania na pianę aż do połączenia się, ale tutaj się tak nie bawiłam – w miarę delikatnie, ale bez pieszczenia się połączyłam masę z pianą. Wylałam do foremki i piekłam około godziny, zaglądając przez szybkę. Niesamowicie pachniało w domu, ojciec kiedy wszedł to się pytał, czy to już Boże Narodzenie. Tak z 15 minut przed końcem nakryłam go folią aluminiową, bo zaczęło za bardzo „chytać” z wierzchu.

Z foremki wyszedł idealnie, zresztą od silikonu nawet karmel się odczepia. 

Po wystygnięciu zaczęliśmy konsumpcję, czego i Wam, moje Chrabąszczowate, bzyczę! to jest: życzę!!!