Barszcz zabielany Babci Broni na maślance z tłuczonymi ziemniaczkami

Aż dziw, że ten przepis jeszcze nie doczekał się publikacji. Powodem jest konieczność oderwania Watahy od talerzy, żeby zrobić zdjęcie, a ta zupa jest tak pyszna, że mnie też nie chciało się majdrować z aparatem, gdy micha stygła. Jest najprostszy z możliwych – nic w nim nie ma, oprócz barszczu, ale zawartość boszczyku w tym boszczyku wynosi jakieś 200%. 

Jest zupełnie czysty, aksamitny, esencjonalny, nie za bardzo kwaśny, barrrdzo buraczany. Kopczyk ziemniaczków usadzony pośrodku (najlepsze takie żółciutkie, sypkie, wykłócone gładziutko) powoli nim nasiąka i podbiera się go łyżką od brzegów. Oczywiście normalnie to się nawala cały kopiec kartofelków, a nie taką samotną wysepkę wykulaną łyżką od lodów, ale chciałam, żeby już było śliczniusio… 

Aha, i nie podbija się go śmietaną, tylko maślanką, bo śmietanę składała Babcia na masło, a maślanki było dość. I nie dawało się tam jajka (pewnie też były składane „na przedaj” :-D)

SKŁADNIKI: 

dużo buraków, musi być ich tyle, żeby razem z innymi warzywami wypełniły garnek, 

2-3 marchewki, 

2 pietruszki, 

średni seler, 

cebula, 

3 ząbki czosnku, 

3 liście bobkowe, 

kilka kuleczek ziela, 

wody tyle, żeby przykryć jarzyny, 

garnuszek maślanki i 2 łyżki mąki pszennej do zaciągnięcia zupy, 

masło do usmażenia cebulki, 

koperek do posypania, 

ziemniaczki smakowe z cebulką przyrumienioną, 

sól, pieprz, cukier, 

ocet zwykły (balsamiczny czy jakiś owocowy nie będzie, jak ma być babcinowy). 

WYKONANIE: 

cebulkę skroić i w garnku, w którym będzie się gotował barszcz (warto wziąć taki z grubszym dnem) lekko ją zrumienić. Warzywa obrać, pokroić byle jak (i tak się je odcedza), wrzucić do gara i zalać zimną wodą, aby tylko je zakryła. Dodać przyprawy, nieco soli i wolno gotować (nie kłębem!) aż będą miękkie. Wtedy odcedzić wszystko przez sito i zaprawić zupę: dodać soli, cukru, pieprzu, wcisnąć czosnek i cyrkać po trochu octu, aż do pożądanej kwaśności. Teraz trzeba go odstawić - odzyska piękny rubinowy kolor, chociaż przed zakwaszaniem był taki raczej ceglasty. Następnie zaciągnąć mąką rozbełtaną dokładnie w maślance i króciuteńko zagotować, aby tylko mąka straciła smak surowizny. 

Podawać w dużych miskach, nie w takim paradnym płaskim pizdryku, bo musi się zmieścić dużo omaszczonych ziemniaczków :-D