Fasolka po bretońsku

2009-10-12
Fasolka była. To dobre słowo: była. I była pyszna.
Niestety, zanim się spostrzegłam, małżonek pożarł ostatnią porcję i NIE MAM ZDJĘCIA.
Więc musicie uwierzyć na słowo. Jurand powiedział, żebym dała mimo to przepis na bloga, bo kiedy on się ożeni, to życzy sobie, aby jego żona też taką robiła i on ją skieruje tutaj (o ile blog będzie istniał…). Więc jedziem z tym koksem!
SKŁADNIKI (uwaga, to jest MEGA porcja, gotowałam to w moim największym garze, tzw. komunijno-chrzcielnym):
1,5 kg białej, średniej fasolki,
0,5 kg wędzonego boczku,
trzy długie laski kiełbasy (najlepsza do potraw z GS-u w naszym mieście, ciekawe, czy Jerzy będzie miał kobitę z okolic, bo może być problem z tą kiełbasą, ale już zapowiedział, że nie żeni się dalej niż 15 minut pekaesem),
0,5 kg pieczarek,
3 marchewki,
2 pietruszki,
mały seler,
2 duże cebule,
2 słoiczki przecieru pomidorowego (to był „Łowicz”),
2 torebki zupy fasolowej do zagęszczenia (miałam Knorra i Winiary),
4 łyżki mąki (bo sos był dalej rzadki),
2 łyżki smalcu,
2 łyżki masła,
vegeta,
sól, pieprz, majeranek, chili,
4 ząbki czosnku,
4 listki bobkowe,
6 ziarenek ziela angielskiego.

WYKONANIE:
Dzień przed fasolkę umyć i przebrać. Zalać wrzątkiem, doprowadzić do wrzenia, wodę odlać – to podobno ma zapobiegać wzdęciom, to w sumie niewiele daje, ale robię to z przyzwyczajenia.
Zalać świeżą zimną wodą, zostawić na noc.
Na drugi dzień uzupełnić wodę tak, by zakryła groszki na 2 palce, dodać 2 łyżki vegety (lub soli), dorzucić warzywa (w tym 1 cebulę), listki i kuleczki ziela, gotować na małym ogniu.
W tym czasie pokroić boczek w kosteczkę i zesmażyć na smalcu razem z pokrojoną drugą cebulką. Oczywiście można to zrobić na oleju, ale jednak smalec daje lepszy smak i nie myślimy o żadnym cholesterolu (znowu dałam smalec „Rodzinny”, już sama nazwa tego warta).
Wrzucamy ten boczek do fasolki, kiedy jeszcze jest na wpół twarda, bo on się musi pogotować. Przy okazji sprawdzamy, czy warzywa się nie rozlazły, cebula już na pewno tak, więc je wyławiamy. W sumie to można to zrobić na kostkach warzywnych (wtedy mniej solimy), ale ponieważ ja lubię dużo sosu w fasolce, więc ten sos powinien być aromatyczny.
Aha, wodę ciągle uzupełniamy do pożądanej ilości sosu.
Pieczarki podsmażyć na maśle, posolić i popieprzyć do smaku.
Kiełbasę pokroić w kosteczkę, podsmażyć na patelni, można bez tłuszczu, i tak się dużo wytopi. Wrzucamy do gara razem z pieczarkami, sprawdzamy, czy potrawa jest słona.
Kiedy groszki są już prawie miękkie, dodajemy zupy rozbełtane w zimnej wodzie, pieprz i majeranek. Przeciery też rozrabiamy w wodzie, wlewamy do garnka.
Okazało się, że sos był dalej zbyt rzadki, więc jednak czekało mnie zrobienie zasmażki „na sucho” (patrz przepis na: Paluszki (kopytka) z sosem grzybowym). Po zagęszczeniu wciskamy czosnek, ewentualnie dopieprzamy i czilujemy na dość ostro.
To powinno się „przeżerać” przez noc, ale w wypadku tej potrawy słowo: „przeżreć” zawsze przegrywa ze słowem: „zeżreć”, więc nie liczyłabym na to, że jak zrobicie z mniej niż kilograma fasolki, to wytrzyma do jutra…