Pączki znakomite

 

Dzisiaj wróciliśmy ze szpitala, mama dobrze znosi chemię i nadzieja niepomiernie wzrosła. Więc i ja czuję się od razu lepiej, jeszcze trzy dni musi wytrzymać i wróci na ogólną salę. Wtedy upiekę jej biszkopcika Córeczki Żuczka (tak on się teraz nazywa).

Dla wszystkich, którzy chcieliby kiedykolwiek wykonać pączki znakomite Dorotusia, które i ja uskuteczniłam, żeby rodzinkę podnieść na duchu, oto som!:

SKŁADNIKI (na pół porcji):

• 0,5 kg mąki,
• torebeczka drożdży instant Oetkera,
• 4 łyżki cukru kryształu,
• 250 ml letniego mleka (szklanka),
• 3 żółtka,
• 1 całe jajo,
• 5 dag margaryny Bielskiej lub Kasi,
• cukier waniliowy (pojedynczy),
• mały kieliszek spirytusu,
• sok z połowy cytryny,
• szczypta soli,
• tłuszcz do smażenia – ja wzięłam 4 kostki Planty,
• konfitura z róży lub inna (miałam bardzo dobrą marmoladę wieloowocową z Vortumnusa, jest twarda i nie wylewa się)
• cukier puder do posypania lub lukier (pół szklanki cukru pudru rozprowadzić z 2 - 3 łyżkami gorącej wody).

WYKONANIE:

Jajka utrzeć z cukrem, solą i cukrem waniliowym na puszystą masę (oczywiście mikserem). Mąkę przesiać, dodać do jajek, wsypać drożdże, wlać mleko, spirytus, sok i rozpuszczoną margarynę. Wymieszać łyżką, a następnie wyrabiać ręcznie albo mikserem, aż ciasto zacznie odchodzić od miski i będzie takie lśniące i gładkie. Jeśli wyrabiamy mikserem (tymi hakami do drożdżowego), to trzeba mu robić krótkie przerwy, żeby silnik się nie zatarł, no chyba że ktoś ma maszynę o mocy większej niż 450W.

Kulę ciasta nakryć ściereczką i postawić w ciepłym miejscu do wyrośnięcia, jakieś 15-20 minut. Potem trzeba było jeszcze raz go wyrobić (chyba, żeby odgazować, ja już nie wyrabiałam i zrobiły mi się w niektórych takie duże dziurki, ale to nic nie przeszkadzało). Ciasto jest fajne, takie miękkie i elastyczne, bardzo dobrze się formuje. Rozwałkowałam go na stolnicy na gruby placek, wykrawałam moją kultową szklaneczką „75 lat gimnazjum i liceum” (jest idealna do pierogów i wszelakiego wykrawania, są jeszcze do nabycia u nas w Towarzystwie, po jedyne 2 zeta, polecam, sprzedaż wysyłkowa wchodzi w grę) i nadziewałam te placuszki marmoladą. Następnie metoda pierogową zlepiałam do kupy ciasto nad nadzieniem, toczyłam kuleczkę i na stolnicę podsypaną cienko mąką. Chwilę jeszcze wyrastały na stolnicy, aż się napuszyły.
W tym czasie nagrzałam w głębokim rondelku tłuszcz. Gdyby ktoś robił z całej porcji, to chyba trzeba mieć jeszcze więcej Planty czy dobrego smalcu, bo jednak te odrobinki mąki opadają na dno i się przypalają, mi wyszło 25 średnich pączków i to był ostatni moment – tłuszcz nadawał się tylko do wylania. H&C powiedziała, że są lepsze niż sklepowe, bo wcale nie czuć smażeliną.

Ogień pod tłuszczem musi być niewielki – pierwszy pączek był trochę niedopieczony w środku, trzeba było obniżyć temperaturę i smażyć dłużej. One muszą swobodnie pływać, mi wchodziło tylko 4 do rondelka, bo przecież musiało być odpowiednio głęboko, więc nie mogłam wziąć dużego rondla. Odsączałam je na ręczniczkach papierowych, nie wpijały tłuszczu, jednak spirytus zrobił swoje.

No cóż, są bardzo smaczne, ale baaardzo kaloryczne i ciężkostrawne. Co do kalorii, to mnię to zwisa, natomiast trzeba przyznać, że objedzenie się nimi na noc nie było dobrym pomysłem. Aha, na drugi dzień, o dziwo! były lepsze niż w środę. 
Byle do końca niedzieli, jak będzie lepiej, dam Wam znać :-)