Barszcz ukraiński (a przynajmniej z Galicji i Lodomerii)

Ze zdumieniem, po przegrzebaniu archiwum bloga, stwierdziłam, że nie ma przepisu na barszcz ukraiński! A niby tu pachnie barszczowo, tiaaa… Trza nadrobić zaległość, bo do wielbicielu mojego barszczu dołączył Pasiunia, któren twierdzi, że Martik ma mu go gotować często i dużo, a jako żywo Córcia nigdy tej przepysznej zupy nie gotowała. Więc „kupamięci” jej zapisuję, coby jej mąż kiedyś nie psioczył…

SKŁADNIKI:

Kawałek wołowiny z kością (ja miałam pręgę),

4 duże buraczki czerwone,

2 marchewki,

pietruszka,

pół selera,

3-4 ziemniaki,

pół małej główki kapusty,

30 dkg białej fasolki perłówki (na Ukrainie nie dają, ale ja i owszem),

duża cebula,

4 ząbki czosnku,

kopiata łyżka masła,

sól, pieprz, pieprz w ziarenkach,

ocet zwykły (spirytusowy); jak ktoś w ogóle nie używa to może być winny, ale ja tam się nie przejmuję,

cukier,

„Delikat” Knorra  w płynie,

2 liście laurowe,

szczypta lubczyku,

kwaśna śmietana,

2 łyżki maki.

WYKONANIE:

Rano wypłukać i namoczyć fasolkę. Potem ugotować w osolonej wodzie do miękkości, odcedzić, niech czeka.

Mięso umyć, zalać zimną wodą, wywar zeszumować (tym płaskim, plastikowym siteczkiem robi się to najdokładniej). Wrzucić cebulę, pieprz cały, liść laurowy. Pogotować na wolnym ogniu z pół godziny, po czym sprawdzić, czy już się cebula rozlazła, czy jeszcze jest w całości (żeby w porę wyjąć). Wywar dosolić, doprawić lubczykiem, gotować do miękkości mięsa. Warto ten dość długi, niestety, proces, jakoś sobie rozłożyć w czasie, no nie jest to danie z rodzaju „szybki zapchajdziub”.

Warzywa korzeniowe obrać i zetrzeć na grubej tarce (Mama dawała w kawałkach, ale H&C sarka). Kapustkę poszatkować drobno. Ziemniaki pokroić w kostkę, podgotować osobno w osolonej wodzie z łyżeczką masła.

Na maśle poddusić starte buraki, selera, marchewkę i pietruszkę. Wyjdzie kupa tych warzyw, ale tak ma być. Skropić lekko octem, żeby buraki utrzymały kolor (jeśli ugotowana zupa wydaje nam się rdzawa, a nie czerwona, to można cyknąć trochę gotowego koncentratu na sam koniec). Dodać kapustę i zalać bulionem wołowym. Gotować niemal do miękkości warzyw, po czym dodać ziemniaki razem z wodą, które też mają być już prawie miękkie. Cała ta zabawa z kartofelkami to dlatego, że gotowane w kwaśnej zupie ziemniaczki (wg mnie) tracą swój smak. Sprawdzamy, czy warzywa są już miękkie, dogotowujemy.

Mięsko obieramy od kostek, kroimy i wrzucamy do barszczu. Doprawiamy zupę magą (a co tam, olać glutaminian, znowu nie walę go łychami), przeciśniętym czosnkiem, cukrem i pieprzem, dokwaszamy octem. Pół kubka kwaśnej śmietany mieszamy z mąką w miseczce, rozcieńczamy nieco wodą i energicznie bełtając zaciągamy barszcz. Można te śmietane nałożyć łyżką na talerz, ale ja wolę tak.

Podajemy z fasolą, każdy sobie nakłada, ile chce. 

Aha, najlepszy jest na drugi dzień.

Barszcz jest gęsty od warzyw, bardzo treściwy, rozgrzewający, nie trza już żadnego drugiego dania, a odgrzewany tylko zyskuje. Nie wiem, czy to jest PRAWDZIWY barszcz ukraiński, u nas tak się nazywa. A może chociaż przez zdjęcie w tym „horszczeczku” jest bardziej ukraiński ;-)