Malinowe pianki dla Zuzi i Jasia

Ciocia Marzynia chciała olśnić Jasia i Zunię, podjurgana wysypem bajecznych jedzonkowych cacuszek dla dzieci na blogach koleżanek. Zamiar udał się połowicznie, ponieważ owszem - oczami zjedli (tym bardziej, że nie ma u nas zwyczaju cackania się nad wizualną stroną deserów i byli zaskoczeni) - ale już przy konsumpcji okazało się, że pianka jest ZA KWAŚNA! No cóż, zemściła się moja awersja do zbyt słodkich "mymlaków" i deser (wg mnie przepyszny) dla dzieci był za mało słitaśny. Większość babeczek pożarli więc dorośli, ale chociaż ątre było miłe...
Literki czekoladowe też pozostawiają wiele do życzenia: szurpate, krzywe, a czekolada się ścięła nie wiedzieć czemu; w smaku nie czuć, ale widać, zdaję sobie sprawę że nie umywam się do mistrzyń obróbki czekolady.
Pianka malinowa jest zrobiona z bitej śmietany i przecieru z mrożonych malin z dodatkiem żelatyny. Okazało się, że ciasteczka digestive w sam raz pasują na spody. Foremkę blaszaną trzeba zanurzyć na dosłownie sekundę w gorącej wodzie, wtedy pianka elegancko wyskoczy na podstawione ciasteczko. Jak widać, nie wszystkie babeczki zachowały karby...
Nie wolno tylko zbyt długo trzymać masy w foremce, bo ściemnieje od blachy i będzie trącić metalem. Lepsze byłyby silikonowe foremki, ale mam tylko gładkie. 
Resztą pianki nabiłam rurki z francuskiego ciasta. Moim zdaniem bardzo smaczne, co zresztą potwierdziła starsza część H&C, usatysfakcjonowana, że wreszcie jest coś (jakby) słodkiego, a w każdym razie bez czosnku ;-)